Мікалай Іванавіч Бруноў
Мікалай Іванавіч Бруноў | |
---|---|
Дата нараджэння | 13 (25) лістапада 1898 ці 1898[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 25 лістапада 1971 ці 1971[1] |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | мастацтвазнавец |
Навуковая сфера | архітэктура |
Месца працы | |
Навуковая ступень | доктар мастацтвазнаўства |
Навуковае званне | прафесар |
Альма-матар | |
Вядомыя вучні | А. М. Марозкіна |
Узнагароды |
Мікалай Іванавіч Бруноў (руск.: Николай Иванович Брунов; 13 (25) лістапада 1898, Масква — 25 лістапада 1971) — савецкі гісторык архітэктуры. Доктар мастацтвазнаўства (1943), член-карэспандэнт Акадэміі архітэктуры СССР (1941—1956), правадзейны член Акадэміі будаўніцтва і архітэктуры СССР (1957—1964).
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]У 1920 годзе скончыў гісторыка-філалагічны факультэт Маскоўскага ўніверсітэта, з 1934 года — прафесар Маскоўскага архітэктурнага інстытута. Карыстаўся вялікім аўтарытэтам у навуковых колах, меў шматлікія дзяржаўныя ўзнагароды, у тым ліку ордэн Леніна (1953 г.). Асноўны круг навуковых інтарэсаў — антычная, візантыйская і старажытнаруская архітэктура.
Пахаваны на могілкі с. Ізварына Кунцаўскага раёна Маскоўскай вобласці (цяпер — Новамаскоўская адміністрацыйная акруга Масквы).
Навуковая дзейнасць
[правіць | правіць зыходнік]Аўтар прац па гісторыі архітэктуры еўрапейскіх краін, у т. л. Візантыі і Расіі. Адзін з даследчыкаў беларускай архітэктуры. У артыкуле «Беларуская архітэктура XI—XII ст.» (1928) выказаў меркаванне, што ў Полацку і Смаленску ў 12 ст. склалася арыгінальная творчая манера дойлідства, якая ўплывала на архітэктуру Смаленска і Ноўгарада[3].
Асноўныя працы
[правіць | правіць зыходнік]- «Очерки по истории архитектуры». Т. 1-2. М.: Academia, 1935—1937. Перавыданне: М: Центрполиграф, 2003
- «Рим. Архитектура эпохи барокко» (1937)
- «Альбом архитектурных стилей»
- «Дворцы Франции 17 и 18 веков» (1938)
- «Пропорции античной и средневековой архитектуры»
- «Эрехтейон»
- «Храм Василия Блаженного в Москве (Покровский собор)» (1988; пасм.)
- «Мастера древнерусского зодчества»
- «Московский Кремль»
- «Памятники афинского Акрополя. Парфенон и Эрехтейон» (1973; пасм.).
Зноскі
- ↑ а б Identifiants et Référentiels — ABES, 2011. Праверана 13 жніўня 2024.
- ↑ Брунов Николай Иванович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
- ↑ Бруноў Мікалай Іванавіч // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Брунов Николай Иванович // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)
- Бруноў Мікалай Іванавіч // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5.
- Комеч А. И. Памяти Н. И. Брунова // Византийский временник. Т. 34. М., 1973
- Любавин А. Н. Н. И. Брунов: специалист в области истории архитектуры // Архитектура и строительство Москвы. 1999. № 1
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Нарадзіліся 25 лістапада
- Нарадзіліся ў 1898 годзе
- Нарадзіліся ў Маскве
- Памерлі 25 лістапада
- Памерлі ў 1971 годзе
- Памерлі ў Маскве
- Пахаваныя ў Маскве
- Выкладчыкі МАРХІ
- Дактары мастацтвазнаўства
- Выпускнікі гісторыка-філалагічнага факультэта Маскоўскага ўніверсітэта
- Кавалеры ордэна Леніна
- Асобы
- Вучоныя паводле алфавіта
- Вікіпедыя:Артыкулы пра асоб, якія не маюць старонак цёзак па прозвішчы
- Члены Саюза архітэктараў СССР
- Гісторыкі архітэктуры
- Мастацтвазнаўцы СССР
- Выкладчыкі МДТУ
- Выкладчыкі аддзялення гісторыі і тэорыі мастацтва гістарычнага факультэта МДУ
- Правадзейныя члены Акадэміі будаўніцтва і архітэктуры СССР